Zwitsers systeem:
De basis van het systeem is dat men voor elke partij of ronde een aantal punten krijgt (bijvoorbeeld 1 voor een overwinning) en dat in elke ronde zo veel mogelijk de spelers met hetzelfde aantal punten tegen elkaar wordt ingedeeld, doch dezelfde spelers spelen nooit tweemaal tegen elkaar. Hierdoor worden dus in het verloop van het toernooi de sterkere spelers tegen elkaar ingedeeld evenals de zwakkere.Aan het eind bepaalt het aantal punten dat elke speler heeft behaald de uitslag van het toernooi. Wanneer die gelijk zijn, worden vaak de zogenaamde weerstandspunten gebruikt om een uitslag te bepalen. Dit is de som van het aantal punten behaald door de tegenstanders van een speler. Het idee daarachter is dat een speler met veel weerstandspunten relatief zware tegenstanders heeft gehad.Het voordeel van het Zwitsers systeem is dat het gegeven het aantal ronden een betere kans geeft de sterkste spelers ook bovenaan in de uitslag tegen te komen dan de meeste andere systemen en dat het ook voor spelers die al uitgeschakeld zijn nog interessante partijen biedt.Voor de eerste twee versies van de ALM is besloten de inschrijving in de vorm van een persoonlijke uitnodiging te laten plaats vinden. Getracht werd hiermee enerzijds een sterk deelnemers veld weg te zetten en anderzijds wel met deelnemers waar Alwin 'iets mee had'. Naast mensen uit z'n eigen cluppie, kon dat zijn uit z'n Baronie verleden, zijn nttb competitie ervaringen of via de vele toernooien die Alwin afstruinde. Een gemeleerd gezelschap, waarbij de lol in het spelletje voorop staat, maar achter tafel fanatiek gestreden zal worden. Alwin hechtte ook belang aan de juiste omstandigheden en voldoende ruimte om z'n geliefde spelletje te spelen. Daarom was er gekozen om het aantal deelnemers te beperken tot 96 en de Amerhal in made volledig te gebruiken om 24 mooie speelplekken te creëren.
Voor de 3e editie denken we aan eenzelfde opzet.
Details volgen binnenkort..
